Bokor Hill Station, 18 januari 2012

Bij één van mijn surftochten op het web op zoek naar informatie over
Cambodja kwam ik foto´s tegen van "Bokor Hill Station" en werd gegrepen
door de spookachtige sfeer. Ik ging op zoek naar meer foto´s en kwam op
die manier onder andere op de website van de Brit Andy Brouwer die het
land sinds 1994 zeer uitgebreid heeft verkend en er sinds 2007 woont.
Zijn website en blog is een goudmijn aan informatie.

Dit is zijn verslag van een bezoek aan Bokor in 2000:
http://andybrouwer.co.uk/bokor.html

Kampot, Cambodja, woensdag 18 januari. Vandaag ga ik naar "Bokor Hill
Station". Ik ontbijt weer in Magic Sponge Guesthouse, pannenkoek met
limoen en honing en mint thee ($3). Dan loop ik naar het busstation en
koop een kaartje voor de bus van morgen om zeven uur naar Phnom Penh.
Wanneer ik bij "Pizza 36" kom, arriveert Mark daar net op een motorbike.
Volgens hem is het weer nu beter dan gisteren, ondanks dat het nog deels
bewolkt is. We nemen water en belegde stokbroodjes mee voor de lunch.

Phnom Bokor (1080m) is een berg waar tussen 1917 en 1921 een weg naar
toe is aangelegd voor een Frans vakantieoord en bergstation. Het Bokor
Palace, een grand hotel-casino, werd in 1925 geopend. Sindsdien is het
twee keer verlaten. Bij de gevechten voor onafhankelijkheid in de late
veertiger jaren en in 1972 opnieuw toen Khmer Rouge het land overnam.
De locatie is zeer strategisch. Tot in de jaren negentig hebben de
Khmer Rouge vanaf deze plek guerrilla's uitgevoerd.

We hoeven bij de ingang van het Preah Monivong Bokor National Park
niks te betalen omdat we alleen de berg bezoeken en niet het park zelf.
De weg naar boven is onlangs vernieuwd. Ze zijn nog bezig met de
laatste werkzaamheden, zoals het plaatsen van vangrails.




Ergens halverwege stoppen we bij een ruïne van een gebouw met zicht
over zee. Koning Sihanouk's villa, beter bekend als Black Palace.
Arbeiders wonen in een deel van het gebouw, maar volgens Mark kunnen
we wel rondkijken.

Tegenover het gebouw wordt tegen de berg een groot vrouwelijk Boeddha-
beeld gemaakt, een beschermheilige voor mensen die de zee op gaan.
Er komt hier ook een restaurant, ze zijn met de funderingen bezig.
In zee wordt een haven gemaakt voor veerboten uit onder andere Japan,
Thailand en Singapore, aldus Mark. Er worden flinke investeringen
gedaan om van Bokor een toeristisch resort te maken.

Na ongeveer een anderhalf uur zijn we boven. We rijden recht op een
gigantisch gebouw af. Een nieuw casino. Ik hoop dat dit flink wat
werkgelegenheid oplevert en niet alle geld in de zakken van
investeerders en rijke Cambodjanen verdwijnt.

Mark rijdt eerst tot het einde. De eigenaar van de berg, meneer Sokho, heeft
zelf een villa in één van de gebouwen bij de ´auberge´ laten maken. Voorheen
het stadhuis.




Via het poortje kom je bij een paar ruïnens die te bezoeken zijn. Eerst
gaan we naar links. Hier staan een paar gebouwen, de Royal Villas. Je kunt
makkelijk naar binnen. Her en der zijn sporen te vinden van latere 'bewoners'.
Er is in gekookt. Sommige muren zijn beklad.


















Dan is er nog een ruïnecomplex zonder dak. Dit is lastiger te bezoeken,
want veel is overgroeid met struiken. Achteraan herken ik wel toiletten.
Onder het mos zitten soms mooie tegels. Dit was het onderkomen van de
Royal Gaurds en het personeel.








Het gebouw tegenover de villa is deels bewoond door arbeiders. Achter
dat gebouw kom je bij een klif. Vanaf dat punt is het historische
casino mooi te zien. De bewolking die tegen de klif hangt geeft een
surrealistisch beeld. Zonder Mark was ik niet op het idee gekomen om
naar deze plek te lopen.





Hij vertelt regelmatig wat over de geschiedenis van Bokor Hill. Daar
had ik al over gelezen in Lonely Planet, maar hij vat zijn rol als
gids serieus op.

Het Bokor Palace Hotel & Casino wordt gerenoveerd en uitgebreid. Links en rechts
worden volgens Mark stukken bijgebouwd. Helaas is het daardoor niet meer als
ruïne te bezoeken. Er zit een provisorisch hek om. Ik ben eigenlijk een
jaar te laat. Bokor Hill Station verliest de status van 'ghost town'.
Ik had graag even in het vier verdieping tellende gebouw rondgestruind
om de ballroom, badkamers en schoorsteenmantel te zien. Arbeiders op
het dak wuiven naar ons, soms roept iemand "Hello!".













We stoppen vervolgens even ter hoogte van de watertoren en lopen
naar een betonnen constructie.







We lunchen bij het waterreservoir. Daar is een oud hotel en lopen veel arbeiders.
Het oude ziekenhuis is nu een Research & Training Centre.

De kerkruïne wordt door families bewoond. Ze hebben als het ware hutten
in de kerk gebouwd. Er staat een auto in de naastgelegen schuur.









Op de heuvel achter de kerk een militair strategische plek van de Vietnamezen.

Het oude politiebureau herbergt ook arbeiders. Het postkantoor is niet zo
lang geleden helaas met de grond gelijk gemaakt.




Daarna bezoeken we de tempel "Wat Sampeau Moi Roi". Rond deze tempel is een
rommelig geheel van rotsen waar je met enige fantasie wel wat herkenbare
vormen in kunt zien. Er staan bootjes en een kooi met apen. Je kunt hier
volgens Mark ook overnachten.







Op de terugweg doen we de regenjackjes aan, want het is nu meer bewolkt
en de wind maakt het frisjes. In de afdaling kunnen we ook sneller.
Halverwege trek ik het jasje weer uit, op zeeniveau komt de warmte snel
terug. Mark doet dat beneden op het punt waar een spoorlijn wordt aangelegd.
Volgens hem een lijn van Phnom Penh via Kampot naar Sihanoukville.

Voor de motorhuur, zijn werk als gids en bestuurder was $15 afgesproken.
De lunch is $3,5. Ik geef hem $20 want ik ben hartstikke tevreden!
Hij vertelt dat de oude markt gerenoveerd wordt en het de bedoeling is
dat daar een ´night market´ voor toeristen in komt. Maar hij twijfelt
of Kampot daar wel zo geschikt voor is.

Johan (16 juli 2012)