-
Calanda 8 juni 2017
Sinds mijn reis door Spanje van 2005 liep ik al met het idee om het Centro Buñuel Calanda te bezoeken, in de geboorteplaats van de surrealistische filmregisseur Luis Buñuel (22 februari 1900 - Mexico-Stad, 29 juli 1983). bunuelcalanda.com cbcvirtual.com facebook.com/centrobunuelcalanda Korte introductie van Wikipedia:
-
Luis Buñuel werd in 1900 in Calanda in de Spaanse provincie Teruel geboren
als de zoon van een steenrijke grootgrondbezitter. De jonge Luis genoot een
zeer strenge rooms-katholieke opvoeding op een kostschool. Het katholicisme
en de bourgeoisie, de twee thema's die in alle films van Buñuel voorkomen,
zijn duidelijk autobiografisch te noemen. Buñuel ging in Madrid
landbouwwetenschappen studeren.
Kort daarna ontmoette Buñuel diverse surrealistische kunstenaars. Buñuel
raakte geïnteresseerd in de schilderkunst en hij besloot zijn carrière als
grootgrondbezitter vaarwel te zeggen. Zonder ook maar iets tegen zijn
ouders te zeggen vertrok Buñuel naar Parijs om daar kunstschilder te
worden. Hij zwoer het katholicisme af en zou sindsdien iedere religie
verafschuwen. Buñuel wilde niks meer met zijn rijke aristocratische afkomst
te maken hebben en hij vervloekte de bourgeoisie. Tevens wilde Buñuel in
absolute vrijheid leven, hij maakte zich los van alle strenge regels.
Vrijheid was volgens hem al schilderend over de wereld trekken en zich
nergens iets van aan trekken.
In Parijs ontmoette hij in die periode de beroemde surrealist Salvador
Dalí. Buñuel en Dalí werden vrienden en ze besloten samen een film te gaan
maken. Met een piepklein budget maakten Buñuel en Dalì de 20 minuten
durende experimentele film Un chien andalou (1929).
wiki/Luis_Buñuel)
Calanda ligt een beetje afgelegen.
Grofweg tussen Barcelona, Zaragoza en Valencia.
Ik heb enkele (auto)biografische boeken over Buñuel.
En een collectie van 8 dvd´s in een box.
Dit is een boek met veel foto´s van de firma Taschen.
Scenario's van 5 films.
Nog twee dvd's.
Ik kwam vanuit het zuiden, langs een stuwmeer via de A-226 in Calanda.
Vanuit het westen via de N-211/N-420 krijg je een betere indruk, omdat je
dan vanaf een heuvel komt. Calanda is een 'boers' stadje, niet echt
fotogeniek. Aan de noordkant zit aardig wat industrie. Het centrum is
weinig bijzonder te noemen.
Bij de splitsing met Av. Andorra hangt dit bord.
Ik heb overnacht in Hotel Balfagon, strategisch langs de doorgaande weg
waar de A-226 bij de N-420 komt.
Naast het hotel staat 1 van de bordjes richting het Centro Buñuel Calanda.
Mijn huurauto, een zwarte Nissan Qashqai, voor het Centro geparkeerd, Calle
Mayor 48.
Volgens deze aanwijzing is de ingang om de hoek.
Rechts boven de voordeur, februari 2000.
Het museum is dagelijk open van 10:30 - 13:30 en 16:00 - 20.00
Zoals veel musea in Spanje op maandag gesloten.
Het is nu iets na zessen en binnen is het donker, maar wanneer ik bij deze
deur met bel sta, roept een voorbijgaande fietser dat er wel iemand moet
zijn. Ik druk op de bel en hoor iemand via de intercom. Ik zeg dat ik het
museum wil bezoeken.
De beste man legt uit dat er een kunstexpositie is op de begane grond die
niks met Buñuel te maken heeft. Ik laat me leiden, hij brengt mij naar de
eerste verdieping. Daar maken we een rondje langs de vaste tentoonstelling.
Hij wijst mij met name op de dingen die in het Engels zijn. Zoals een boek
met metalen bladzijden, die hoofdstukken voorstellen en verbonden zijn aan
een videoscherm. Het leven van Buñuel, aan de hand van citaten.
Ik mag tot sluitingstijd blijven. Hij gaat zelf naar de bovenverdieping,
waar onder andere een bibliotheek is.
Beeld van Buñuel in de tuin bij de ingang.
Zijkant van het museum.
Ik wil enkele ansichtkaarten kopen, ze kosten 1 euro per stuk, maar mag
daar absoluut geen geld voor geven! De aardige beheerder geeft ze me mee.
Eerder in het gesprek vroeg hij waar ik vandaag kwam. Volgens hem heeft een
Nederlander hier een huis. Ik vraag hem om diens naam op te schrijven.
Het is Dick Verdult. Ook bekend onder de naam Dick el Demasiado.
Helaas krijg ik geen verbinding met de Wi-Fi van het hotel, maar later vind ik meer informatie over deze Dick. Ik had nog nooit van de beste man gehoord. Dick Verdult (Eindhoven, 25 maart 1954) is een Nederlands filmmaker, beeldend kunstenaar en musicus. Op wikipedia staat aardig wat informatie, zoals:
- Tijdens zijn verblijf met zijn gezin in Calanda (gemeente) (Spanje,
geboortedorp van filmmaker Luis Buñuel) in 2000-2001 gaat hij de cumbias
verkennen. Eerst door met de muziek te spelen met zijn MPC-sampler. Later
begint Dick ook zelf de muziek te produceren en de Spaanstalige teksten
erbij te schrijven.
Uiteindelijk resulteert dit experimenteren, met een grote E, in een
synthese. Onder de artiestennaam: Dick El Demasiado (‘Dick Te Veel, of Dick
De Overbodige’) ontstaat het eerste album: ‘No Nos Dejamos Afeitar’ (‘wij
laten ons niet scheren’). Uitgebracht door het onafhankelijke label
Tomenota Records. De albumtitel geeft de albumhoes een politieke lading. Je
ziet namelijk Dick met een baard in de vorm van Zuid-Amerika.
wiki/Dick_Verdult
- De Eindhovense kunstenaar en muzikant Dick Verdult is al decennialang
actief. Hij wordt gezien als 'outsider' en als 'laatste dadaïst', maar de
gekte in zijn werk blijkt zeer gecontroleerd en ingegeven door persoonlijke
ervaringen in zijn jeugd als Philipskind in den vreemde. We zien hoe hij nu
op zijn 60e een cultfiguur in Zuid-Amerika, Rusland en Japan is en
internationaal toenemende aandacht krijgt als beeldend kunstenaar.
We zien Verdult aan het werk in zijn ateliers in Bergeijk en Calanda
(Spanje) en tijdens een tour naar Peru, Colombia en Argentinië.
Kort na acht uur ben ik bij het hotel en check in. Er zit een gewoon, maar
in mijn ogen bijzonder mooi meisje bij de receptie. Ze spreekt ook geen
Engels, maar we begrijpen elkaar aardig.
De kamer is een beetje oubollig, maar voldoet prima.
Wanneer ik de volgende ochtend beneden kom, blijkt het ontbijt niet in een zaal te zijn maar gewoon in de bar aan de voorkant van het gebouw. Opvallend veel gasten zijn werklui met hun bedrijfsauto´s voor de deur. Ik vraag om thee en mag minicroissantjes uitzoeken, ik kies die met pure hagelslag. Dat is alles wat ze hebben, het vult behoorlijk. Geen fruit of yoghurt, maar dat haal ik onderweg wel weer. Johan (21 juli 2017)