Bij exit 112 (Riverside, Bunkerville) verlaat ik de interstate en om 9:45 sta ik voor de brug over de Virgin River aan het begin van de Gold Butte Road. Ik heb de rest van de dag de tijd om Little Finland te bezoeken. Bewust zo lang, want bij dit soort unieke en afgelegen plekken moet je de tijd nemen. Van internet heb ik enkele beschrijvingen van de route naar de rode rotsvormen die lijken op vinnen. Aan het begin van de weg zitten enkele boerderijen en is de vallei nog redelijk groen. Er staan bordjes langs de weg met 25 en 35 mph. Na 17,3 mijl zie ik in het zuiden Lake Mead liggen. Na 21,5 mijl houdt het asfalt op. Onderweg zaten enkele gaten in het wegdek, maar op zich kon ik - inclusief fotostops - op de rechte stukken een redelijk tempo aanhouden. Het is 10:40. Vorig jaar zagen we het hier al niet meer zitten, maar de dirt road is breed en goed te berijden. Ik denk aan Yfke, die dit nu mist. Jammer dat ze niet mee kon. Na 24,8 mijl zit er een veerooster in de gravelweg. Ik stop een paar keer om Joshua trees en cactussen te fotograferen en de GPS- coördinaten in de gaten te houden. Na twee keer rechts afslaan volgt een smaller pad met enkele stukken waar ik stapvoets moet rijden. Dan volgt een lang deel door de brede Mud Wash (rivierbedding). Ik volg de drukst bereden sporen door het mulle zand. Soms neem ik de sporen links, soms rechts. Tot mijn verbazing kom ik net niet bij het eindpunt van de route uit de beschrijvingen. Bij een smal deel van een zij-wash zit een stalen kabel verbonden aan enkele palen die de doorgang afsluiten. Ik kan niet verder! Omdat ik er bijna ben, moet ik het laatste stukje te voet afleggen. Om eventuele andere bezoekers de ruimte te bieden, parkeer ik de Ford een stukje terug (36°27’23" 114°13’12"). Omdat ik me ver van de bewoonde wereld bevind, laat ik een briefje achter op het dashboard: "left the car alone at 12:20 Will be back in the afternoon". Voor het geval ik ergens in een ravijn val en niet meer bij machte ben terug te komen bij de auto. Met een voorraad water, sultana’s en donuts wandel ik richting Little Finland. Na een paar honderd meter door het smalle deel, waar de wash voor auto’s is afgesloten, komt een overzichtelijk gebied. De wash is breed en zie ik dat goed? Jazeker! Ik zie een palm! Meerdere palmen zelfs, maar de meest prominente staat net voor een rode rotswand. En op de rim van die rots zie ik Little Finland. Eerst eet ik halverwege de brede wash twee donuts. Links van de rotswand loopt een pad omhoog. Daar zit een hek waar ik over klim en vervolgens langs de rim in zuidelijk richting terugloop. De mooiste zandsteenformaties zijn in de buurt van de palmboom. Ik bevind me hier in een walhalla voor natuurfotografen. Soms breken stukjes van de fragiele vinnen af, alleen al doordat ik hier rondloop. Het knarst dan onder mijn wandelschoenen. Jammer. Sommige erosieformaties hebben vormen die lijken op een draakje of een enorm ruimtevaartuig uit een sciencefictionfilm. Om 15:00 ben ik terug bij de auto. Tot mijn verbazing staat er een andere auto (een witte Lincoln) achter de mijne. Maar ik zie geen mens. Ik begin aan mijn terugreis. Die is vrij eenvoudig. Het enige moment om op te letten, is het punt waarbij de route via een omhooglopend pad uit de Mud Wash leidt. Om 15:40 ben ik weer op de Gold Butte Road. Johan (27 maart 2009)
op de NV-170, Terugblik naar interstate I-15 bij exit 112
NV-170 naar het zuiden
over de brug naar rechts
aanvang Gold Butte Road
enkele boerderijen langs de Virgin River
recreatieplekje ter hoogte van Whitney Pockets.
tevens einde asfalt Gold Butte Road
afslag naar rechts, richting Devils Throat (een gat)
kort daarop nogmaals naar rechts, richting het noorden (noordwest)
een veel smaller pad, en langzamer deel van de route
in de Mud Wash
scherpe bocht naar rechts, richting het zuidoosten
de smalle doorgang in de wash is geblokkeerd
daarom parkeer ik een stukje terug, waar de wash breder is
voor ongeruste mensen
zicht op de rim met daar bovenop Little Finland
rechts het herkenningspunt: een palm
links loopt een pad omhoog
naar rechts over een hek klimmen
en daar ligt Little Finland!
ik bevind me nu op de rim, het kraakt onder mijn schoenen
